Kurt Russell otrzymał propozycję zagrania w filmie.
Rola ojca Malone'a została pierwotnie zaoferowana Christopherowi Lee.
Kościół atakuje 7 zjaw, tyle, że równocześnie duchy atakują latarnię morską.
Kiedy jeden z marynarzy obserwuję mgłę przez okienko, widać inny rodzaj dymu niż mgła.
W biurze koronera włosy Elizabeth są krótsze niż w innych scenach filmu. Poza tym ma na sobie tenisówki, a nie buty.
Kiedy Stevie słyszy dźwięk drewna ze statku, jest godzina 5:35. Kiedy drewno zaczyna płonąć jest już 5:40. Kiedy Stevie pozbywa się drewna ponownie jest 5:35.
W barze, kiedy Nick rozmawia ze Stevie, widać fragment latarni. Po lewej stronie tego ujęcia widać członka ekipy filmowej, "produkującego" mgłę.
Elizabeth zdejmuje rękawiczki, kiedy wsiada do samochodu Nicka na początku filmu. Kiedy przednia szyba pęka, a Nick traci kontrolę nad pojazdem, w poszczególnych ujęciach rękawiczki są z powrotem na jej dłoniach.
Kiedy duchy wdzierają się do kościoła słychać dźwięki tłuczonego szkła w oknach. Potem żadnych odłamków szkła w kościele nie widać.
Magnetofon zaczyna wolniej działać zanim słona woda z drewna na niego spływa.
Kiedy ojciec Malone przekartkowuje dziennik swojego przodka na jednej ze stron przez moment widać nieprzyzwoite napisy.
Światło użyte do oświetlenia wnętrza samochodu Nicka jest widoczne na desce rozdzielczej, kiedy auto zawraca by jechać do stacji meteorologicznej.
Kiedy Andy widzi złotą monetę, która zmienia się w kawałek drewna, znalezisko jest kompletnie zanurzone. Kiedy chłopak wyciąga drewno, kilka sekund potem jest już zupełnie suche.
Pochmurne niebo zmienia się w słoneczne, kiedy Nick i Elizabeth idą do portu.
Stevie mówi, iż jest godzina 1:00, jednak zegarek Nicka pokazuje 1:40.
Latarnia morska traci łączność z biurem szeryfa, gdyż mgła uszkodziła kable telefoniczne. Jednak te kable to przewody wysokiego napięcia, więc telefony powinny dalej działać.
Na początku filmu jest ujęcie pokazujące zachodzące słońce, chociaż akcja dzieje się tuż po północy.
Na pokładzie "Sea Grass", Nick opowiada Elizabeth jak jego ojciec znalazł złotego dublona wybitego w Hiszpanii w roku 1867. W rzeczywistości ostatnie egzemplarze tej monety wybito w 1849 roku.
Kiedy Andy biegnie po plaży, aby znaleźć złote monety, ślady z poprzednich ujęć są widoczne.
Kiedy Sandy i pani Williams jadą odwiedzić ojca Malone'a, na zewnątrz jest słoneczny i jasny dzień. Kiedy podjeżdżają na wzgórze, jest pochmurno, a pogoda znowu jest słoneczna, gdy obie zbliżają się do kościoła.
Osłona na światła samochodu Ford Country jest na przemian otwarta lub zamknięta między ujęciami.
Kiedy ojciec Malone odkrywa, co pozostało ze złota Blake'a, które przetopiono na krzyż, podnosi go i ofiaruje prawowitemu właścicielowi. Ale samo złoto jest bardzo ciężkie, kapłan nigdy nie byłby w stanie podnieść przedmiotu wykonanego z tego metalu.
W kilku scenach, lokalny prezenter pogody Dan śledzi mgłę przy pomocy radaru pogodowego. W rzeczywistości tego typu urządzenie nigdy nie byłoby w stanie wykryć mgły.
W oddali można dostrzec dwa ujęcia słońca, ale na zupełnie przeciwnych końcach miasta.
Po tym, gdy szkło pęka na kawałki wokół pick-upa, kamera pokazuje dwóch kierowców spoglądających na zniszczenia. Początkowo w ramce jest dużo odłamków szkła, jednak jego ilość zmniejsza się w kolejnym ujęciu.
Gdy ojciec Malone popija wino, korek leży na stole. W następnym ujęciu znajduje się w butelce.
Kiedy Nick i Elizabeth jadą do portu, pogoda jest pochmurna i deszczowa. W kolejnym ujęciu widzimy panią Williams i jej asystentkę, organizujące obchody stulecia miasta Antonio Bay, niebo jest czyste.
Generator mocy, który zaczyna pracę po tym, jak stacja radiowa traci zasilanie, w rzeczywistości nigdy nie byłby w stanie uruchomić nadajnika stacji radiowej. Nawet niewielka stacja regionalna w tym okresie korzystałaby ze sprzętu radiowego z lampą próżniową, który zużywał znacznie więcej energii niż mały generator mógłby jej dostarczyć.
Mimo, że pickup Toma traci przednią i tylną szybę, włosy bohaterów nie są poruszane przez wiatr.
Po odebraniu Elizabeth, okna ciężarówki Nicka pękają. Można wówczas dostrzec, że mamy do czynienia ze zwykłą szybą okienną, a nie szkłem zabezpieczającym stosowanym w autach.
Kiedy Nick i grupa są w kościele pod koniec filmu, mężczyzna chwyta butelkę whiskey ojca Malone'a i rozbija ją. Alkohol moczy jedną z ławek, jednak po kilku minutach można zauważyć, że ta sama ławka jest zupełnie sucha. Zmienia się też ilość odłamków szkła.
Kiedy Elizabeth i Nick jeżdżą ciężarówką, widzimy jak szyba w oknach zaczyna się rozbijać. Przedtem można dostrzec na krótko przedmiot, którego użyto do zniszczenia szyby.
Kiedy Dan dzwoni do Stevie, aby powiedzieć jej, że mgła zmieniła kierunek, na aparaturze wewnątrz stacji pogodowej można dostrzec cień kamery.
Akcja Antonio Bay rozgrywa się w Kalifornii, na Zachodnim Wybrzeżu, ale przez cały film bohaterowie odnoszą się do mgły, która porusza się na zachód, w kierunku miasta. To by oznaczało, że mgła w rzeczywistości oddalała się od wybrzeża.
Kiedy pani Kobritz wchodzi z zakupami do domu Stevie i mówi Andy'emu, aby odebrał telefon, cień kamery jest widoczny na ścianie za rośliną.
Zdjęcia do filmu kręcono w Los Angeles, Bodega Bay, Point Reyes, górach Sierra Madre i Północnej Kalifornii (Kalifornia, USA), oraz na Oceanie Spokojnym.
Latarnia morska widoczna w filmie to w rzeczywistości latarnia Point Reyes w hrabstwie Marin (Kalifornia, USA).
Blake, był grany przez specjalistę od makijażu Roba Bottina. Kiedy John zobaczył jak wysokim jest on mężczyzną, dał mu rolę.
Ponieważ film miał bardzo niski budżet, wydano go w rozszerzonym Panavision, miało to na celu uniknięcie zaszufladkowania produkcji do marnych horrorów niskobudżetowych
John Carpenter przyznaje, że dodatkową inspiracją przy tworzeniu postaci dla "Mgły" był angielski film pt: "The Trollenberg Terror", w którym na Ziemię najeżdżają tajemnicze monstra, zamieszkujące radioaktywną chmurę.
Koroner, jest w napisach końcowych wymieniony jako Dr Phibes. Jest to nawiązanie do postaci Antona Phibesa, którą grał Darwin Joston.
Cytat na początku filmu to 2 końcowe linijki wiersza "A Dream Within a Dream", który napisał Edgar Allan Poe.
John Carpenter obdarzył bohaterów filmu imionami ekipy, która pracowała z nim przy produkcji "Halloween".
Film po wycięciu paru scen okazał się za krótki do kin, dlatego reżyser dodał scenę w której Stary Kapitan opowiada straszne opowieści.
Inspiracją do powstania filmu była dla Carpentera produkcja pod tytułem "Crawling Eye".
Dwie główne role kobiece, kreowane przez Adrienne Barbeau oraz Jamie Lee Curtis ani razu nie spotykają się w żadnej ze scen
Po pracach edytorskich film okazał się zbyt krótki, jak na produkcję kinową - reżyser postanowił więc dokręcić prolog ze starym kapitanem opowiadającym dzieciom przy ogniu legendę o duchach.
Zdjęcia do filmu kręcono przez trzydzieści dni, od kwietnia do maja 1979 roku.
Adrienne Barbeau wzorowała swój głos na Alison Steele, która była znaną kobiecą DJ-ką w latach 60-tych ub. wieku, znaną jako Nightbird.
Zespół wspomniany w radiu na początku to "The Coupe DeVilles", w którego członkiem jest sam reżyser John Carpenter.
Bennetta, asystenta ojca Malone'a na początku filmu, zagrał sam John Carpenter, jednak nie został on wymieniony w napisach końcowych.
Jedną z inspiracji dla Johna Carpentera była wizyta w Stonehenge (Wielka Brytania, Anglia) ze swoją ówczesną dziewczyną, Debrą Hill. Wówczas oboje byli świadkami imponującej mgły, która nawiedziła to miejsce późnym popołudniem.
Scena na doku w Bodega Bay została sfilmowana w ciągu jednego dnia.
W stacji radiowej Stevie Wayne puszczano jazz, ponieważ był tańszy niż muzyka rockowa.
Pomysł celowego zatopienia okrętu w celu jego późniejszego ograbienia, był zainspirowany prawdziwą XIX-wieczną katastrofą statku "Frolic" w pobliżu miejscowości Goleta (Kalifornia, USA).